Z nadejściem przełomowych, opartych na faktach prac Donalda Ingbera w zakresie tensegracji na poziomie komórkowym, koncepcja ta wprowadzona została w obszar nauk biologicznych oraz medycyny, rewolucjonizując postrzeganie struktury i funkcjonowania ciała na każdym z poziomów hierarchii, od poziomu nano do całego ciała, systemu, a nawet dalej.

Z perspektywy terapeutycznej, tensegracja daje nam wyjaśnienie wielu korzystnych zniam, odbywających się zarówno lokalnie jak i dystalnie, wynikających z szerokiego zakresu stosowanych przez nas działań terapeutycznych oraz różnych podejść – od pracy mięśniowo- powięziowej poprzez energetyczne i witalistyczne modele pracy terapeutycznej.
Jeśli praca powięziowa znajduje się w Twoim obszarze zainteresowań , tensegracja da Ci klucz do jej głębszego zrozumienia, przekładając się na udoskonalenie jej praktycznego zastosowania.

W trakcie trzydniowego kursu zabierzemy Cię w podróż, podczas której odkryjesz zasady tensegracji oraz jej znaczenie w różnych koncepcjach terapii manualnej, którymi posługujesz się w swojej praktyce na codzień. Omówimy i praktycznie wprowadzimy Cię również w podejścia najczęściej stosowane w praktyce osteopatycznej.

Zawartość kursu
Teoria
Architektoniczne korzenie tensegracji (Buckminster Fuller i Snelson)
Zmiana perspektywy z Newtonowskiego modelu kompresyjnego na model nie-newtonowskich “tensional field” (pól naprężeniowych)
Zalety struktur tensegracyjnych; dlaczego są one lekkie i silne, najprawdopodobniej odgrywając naważniejszą role w samostabilizacji.
Samoorganizacja, fraktalna powtarzalność oraz kontinuum,
Tensegracja na poziomie komórkowym oraz mechanotransdukcja
Powięź oraz kolagenowa, obejmująca wszystko wewnętrzna sieć ( Guimberteau)
Biotensegracja oraz jej rola w zrozumieniu wzajemnych zależności ciała na poziomie układów/ systemów.
Komunikacja w obrębie sieci kolagenowej
Tensegracja w podejściach osteopatycznych/ manualnych

Część praktyczna
Przedstawiony zostanie zakres technik, który postrzegany jest jako część funkcjonalnego/ kranialnego podejściach osteopatycznego. Będą one praktycznym przełożeniem przedstawionej wcześniej teorii, prezentując podejścia oparte na fraktalnej/ hierarchicznej koncepcji samoorganizacji ciała/ systemów.
Nauczysz się wykorzystania tej koncepcji na poziomie śródkostnych, stawowym, trzewno- powięziowym oraz membranowym w róznych obszarach ciała.
W planie m.in.

Palpacja powięziowa
Umiejętność lokalizowania się na różnych poziomach/ tkankach
Techniki śródkostne
– Uwolnienie dysfunkcji śródkostnych, powięziowy “unwinding” (rozplątywanie/ odwijanie) kości długich
Unwinding na poziomie stawowym
– Pojedynczych stawów ( Równoważenie napięć więzadłowych (BLT)/ unwinding)
– Zastosowanie w obrębie kilku stawów (unwinding kończyn)
Uwolnienia AP (w projekcji przednio- tylnej) m.in. na pozimie śródpiersia, ścięgna centralnego etc.
Zasady HVLA w koncepcji “soft locking” (miękkiego ryglowania)

Korzyści
Kurs ten pomoże fizjoterapeutom/ osteopatom w zrozumieniu korzyści terapeutycznych z perpektywy biomechanicznej oraz zaoferuje interesujący, częściowo oparty na dowodach, wgląd w to, jak niektóre z podejść witalistycznych wykorzystywanych w naszej pracy na codzień mogą wywoływać pożądany efekt.
Praktycznie kurs oferuje uczestnikom zakres technik, które będą możliwe do wykorzystania od razu po ukończeniu kursu, będąc tym samym wstępem do osteopatii w obszarze funkcjonalnym/ kranialnym.
Dla kogo?
Uczestnicy muszą posiadać dobry poziom umiejętności palpacyjnych oraz praktykować w obszarze pracy manualnej (osteopaci, fizjoterapeuci)
Doświadczenie w obszarze osteopatii czaszkowej będzie pomocne, lecz nie stanowi warunku uczestnictwa.

Na poziomie kształcenia podstawowego, często spotykamy się z sytuacją, w której poszczególne podejścia czy techniki nauczane są w określony sposób  tj. jeden rodzaj wykonania, stanowiąc pewien “wytrych” ma być skuteczny dla wszystkich pacjentów. Mija się to jednak z rzeczywistością, gdyż każde podejście – aby być efektywne- wymaga często sporych adaptacji . Naszym celem jest wyjaśnienie logiki oraz racjonalnego uzasadnienia leżącego u podstaw, tak, aby z poziomu zrozumienia można było dokonać specyficznych i niezbędnych zmian, tym samym poprawiając swoje umiejętności oraz pewność siebie w tym obszarze.

Kurs w dużej mierze skupiony będzie na praktyce głównie po to, aby dać Ci możliwość  rozwinięcia swoich kompetencji.

Wszystkie techniki manipulacyjne prezentowane na kursie będą technikami opierającymi się na idei tzw. “soft locking’u”. Bazują one na koncepcji “floating field” wywodzącej się z tensegracji, angażującej metodę minimalnego ryglowania stawu, dając tym samym możliwość precyzyjnego wykonania techniki. Przekłada się to zarówno na komfort pacjenta, ale również –  co ważniejsze – na bezpieczeństwo.

 

Istotne dla nas jest również to,co chciałbyś poprzez ten kurs osiągnąć, a punktem wyjścia do zrealizowania materiału będzie Twój poziom oraz doświadczenie. Na podstawie posiadanych przez Ciebie umiejętności oraz zrozumieniu osteopatii w obszarze podejścia pośredniego i bezpośredniego, część praktyczna będzie skrojona na miarę indywidualnych potrzeb. Z racji małej grupy, niezależnie od tego czy jesteś doświadczonym terapeutą chcącym udoskonalić swoje umiejętności bądź osobą poruszającą się głównie w domenie pracy pośredniej z założeniem opanowania podejścia HVLA – będziemy w stanie dostosować przekazywany materiał w zależności od potrzeb.

Pomimo tego, że domena strukturalna będzie głównym aspektem tego kursu, wiele z omawianych koncepcji będzie miało zastosowanie i przełożenie na inne obszary osteopatii.

Z racji niewielkiej ilości osób (14 uczestników), kurs dostosowany będzie do potrzeb grupy tak, aby skupić się na poprawie każdego aspektu Twojej pracy strukturalnej.

Zawartość kursu:

Treść kursu obejmować będzie praktyczne podejście w modelu pracy strukturalnej opierające się na zasadzie “soft locking” w technikach HVLA (jak poniżej) oraz ich modyfikacje.

Omówimy również aspekty planowania terapii i holistycznego spojrzenia na pacjenta, wykorzystując modele, które będą nam pomocne w zrozumieniu pacjenta i jego problemów (różne koncepcje osteopatyczne, elementy psychoneuroimmunologii, diagnostyki różnicowej itd.), co da Tobie- jako terapeucie- możliwość refleksji nad oczekiwanymi efektami, ich ocenę i analizę, wspierając tym samym Twoje doświadczenie i rozwój. 

Kręgosłup szyjny

Cervical “wheel”  – pośrednie i bezpośrednie podejście manipulacyjne w różnych pozycjach

C0/C1 – podejście pośrednie/ bezpośrednie

Przejście szyjno- piersiowe; z modyfikacją dla górnych żeber oraz górnych kręgów piersiowych w różnych pozycjach

Kręgosłup piersiowy

Klasyczne techniki “thorax dog” (dla kręgosłupa oraz żeber)

Techniki “lift” dla kręgosłupa i żeber ( również dla przejścia C-Th, dolnego odcinka piersiowego oraz lędźwiowego w równych pozycjach (stojąca/ siad)

Odcinek lędzwiowo- krzyżowy

Technika “side roll” dla odc. lędźwiowego – pośrednia i bezpośrednia z modyfikacją dla kręgosłupa lędźwiowego, stawu biodrowo-kryżowego i krzyżowo- biodrowego;

Podejścia manipulacyjne dla kości krzyżowej

“sacral toggle”

“leg tug” (dla stawu krzyżowo- biodrowego, przejścia lędźwiowo- krzyżowego oraz kończyny dolnej)